Happy 3 year

Het is precies een jaar geleden dat ik mijn eerste blog schreef. Dat was naar aanleiding van mijn tweede verjaardag als ondernemer. En dat betekent dus dat ik vandaag 3 jaar ben geworden! De blog van vorig jaar ging over de keuze om voor mijzelf te beginnen en dat had alles te maken met het feit dat ik veel meer rust in ons gezin wilde hebben. En dat is dus gelukt, maar dat lees je in mijn blog van vorig jaar. In die blog vertel ik niet hoe ik het ondernemerschap ervaar. En dat ga ik je nu vertellen….

Toen ik voor mezelf startte, kreeg ik veel complimenten. ‘Wat knap!’ en ‘Wat goed dat je dat durft’ en ‘Stoer van jou’. Ik veegde dat van tafel omdat ik bij de start eigenlijk al voldoende opdrachten had om mijn week te vullen. Dan durf je wel. Ik leverde weliswaar geld in, maar ik had wel zekerheid. En tel daar alle voordelen van het thuis werken en het zelf inplannen van je tijd bij op en de keuze is heel snel gemaakt. Ik voelde me dus ook helemaal geen ondernemer. Dat was ook niet nodig, want de reden om voor mijzelf te startten had dus te maken met mijn gezinssituatie. Niet omdat het een langgekoesterde droom was.

Het eerste half jaar ging dus ook voortreffelijk. Ik zat voor 20 uur in de week volgeboekt, stuurde netjes iedere maand mijn facturen, plande zelf mijn vakanties (12 weken haha) en dat was het. Ik voelde me totaal geen ondernemer en ik vond dus ook niet dat ik die complimentjes verdiende. Halverwege 2019 begon het te knagen……

Ik wilde wat anders…. Ik wilde pionieren…. Ik wilde iets gewaagds doen….. Ik wilde een risico nemen….. Ik wilde een ECHTE ondernemer worden. Voor de zomervakantie van 2019 nam ik een rigoureuze stap. Ik zegde mijn opdrachtgever – die ik had voor 16 uur per week – op. Ik hield dus nog 4 uurtjes per week over. Iedereen verklaarde mij voor gek. Ik had zoveel vastigheid en ik had een vast inkomen. Daar droomde iedere ondernemer van. Maar ik niet….

Ik genoot van een heerlijke lange warme zomer met veel strand en tuin samen met mijn gezin en het werd september 2019. Nu moest het gebeuren. Maar wat eigenlijk? Er rinkelde geen telefoon, er kwam niets nieuws zomaar spontaan op mijn pad. Ik moest acquisitie doen, maar dat had ik nog nooit gedaan. Hoe dan? De maand september vloog voorbij, bomvol hele leuke gezellige prive afspraken en nog een paar kleine opdrachtgevers die ik al had en het werd oktober 2019. Toen werd ik zenuwachtig. Hoe kon september zo snel voorbij zijn gegaan? Wat had ik eigenlijk gedaan?

Ik ging eindelijk aan de slag. Ik had namelijk nog steeds geen website, geen huisstijl, geen logo en geen visitekaartje. Ook mijn LinkedIn profiel was een lachertje en ik begon met bloggen. Eerst een paar blogs die ik nooit online heb gezet, want ik durfde niet. En daarna dus mijn blog op mijn tweede verjaardag met nog een hele reeks blogs daarna. Blogs waarin ik ondernemers tips en trucs geef over marketing en communicatie. Mijn website ging online en ik werd zichtbaar. Heel letterlijk. Instagram, Facebook en Linkedin. Zenuwachtig dat ik was. Daarna kwam de stap om mezelf centraler te zetten. Voor de camera te staan ipv erachter. (daar schreef ik trouwens ook een blog over). Ik kreeg reacties. Mensen hadden wat gehad aan mijn tips. Ze vonden het leuk om te lezen. En nieuwe opdrachtgevers! Ze belden mij!

Eind 2019 werd ik benaderd om Razende Reporter te worden. Iets wat ik nooit zelf had kunnen verzinnen, maar verder ga uitbreiden. Het is een nieuwe dienst van mij geworden, wat door de Corona natuurlijk even lastig is geworden (aangezien er geen evenementen zijn). Al heb ik nu trouwens wel een hele leuke Razende Reporter Opdracht ontvangen, midden in Corona.

En….. ik heb in de zomer van 2020 een eigen cursus ontwikkeld. Ik heb 5 filmpjes opgenomen en zelf gemonteerd waarin ik ondernemers uitleg hoe ze Instagram zakelijk kunnen inzetten. De eerste deelnemers zijn klaar en mega positief.

Veel vragen of Corona mij heeft geraakt. Tuurlijk. Mijn opdrachtgevers hadden geen inkomsten meer, dus ik lag net zo goed stil. Op 1 opdracht na. Qua omzet zal dit wel mijn slechtste jaar worden. Maar dankzij de Corona kon ik mijn zoon goed thuisonderwijs bieden, heb ik een paar vrijwilligersklussen opgepakt en dus de cursus ontwikkeld.

En nu zijn we een jaar verder en sta ik weer op zo’n kruispunt. Ga ik mijn ‘Regelmeisje’ diensten uitbreiden? Ik ben veel aan het nadenken over mijn ideale klant. Wat ga ik doen met de Razende Reporter diensten? En zal ik meer cursussen aanbieden? Ik vond dat echt het tofste om te doen, maar hoe ga ik al die cursussen slijten? Sinds een week of twee borrelt het dag en nacht in mijn hoofd. Ik slaap onrustig omdat ik heel veel vragen aan mijzelf heb. Welke kant ga ik op? Wie zijn mijn ideale klanten? Wat vind ik het leukste om te doen? Kies ik voor de veilige weg of zal ik nog een keertje in het diepe springen? Als iemand een tip heeft, hoe ik antwoord krijg op mijn eigen vragen, hoor ik het graag!

Hoe dan ook…. ik kan nu complimentjes over mijn ondernemerschap echt oprecht in ontvangst nemen. Ik ben ook trots op mezelf. Ik ben een echte ondernemer geworden. Niet geboren, maar wel geworden. Mijn derde jaar was fantastisch, ja ondanks Corona. Ik ben heel benieuwd wat mijn vierde jaar mij heeft te bieden.